Verborgen schatten ontdekken in Woonhuis van Hoof
Toekomstbestendig wonen combineren met duurzaamheid. Met die ontwerpopdracht ging architect Ferry in ’t Veld aan de slag voor Woonhuis van Hoof in Den Hout. Het resulteerde in een sculpturaal ontwerp met verzonken kozijnen.
Gesloten van buiten, open en licht van binnen. De uit natuursteen opgetrokken façade van de villa oogt op het eerste oog massief met weinig grote raampartijen. Eenmaal binnen trekt de groene patiotuin meteen de aandacht. Architect Ferry in ’t Veld van Studio Architectuur MAKEN stond voor een interessante uitdaging. “Onze opdrachtgevers wilden een geweldig huis bouwen waar ze duurzaam kunnen wonen én op een leuke manier oud kunnen worden. Die ambities waren hoog. Aan de ene kant wilden zij een energetisch huis, aan de andere kant moest daar ook een binnenzwembad in. Dat is per definitie een energieslurper. De kavel ligt aan de rand van het dorp. Je hebt vrij zicht maar er loopt ook een weg langs. Naast de kavel ligt bovendien een nieuwbouwwijk die op het huis kijkt. Je wilt een huis dat een relatie aangaat met het landschap maar aan de andere kant wil je een beslotenheid creëren die voor privacy zorgt. Die woonwensen resulteerden uiteindelijk in het idee van een patiovilla.”
Rondje rond de patio
De belangrijkste ruimtes voor de opdrachtgevers liggen in het ontwerp bewust rondom de patio. Bijvoorbeeld de woonkeuken die parallel ligt aan de lange zijde van de binnentuin. “Zo ontstaat er zowel een relatie met de patiotuin als met de tuin die om het huis heen ligt,” verklaart In ’t Veld. “Aan de binnenzijde is een aantal plafonds in houten balklagen gemaakt. De randbalk maakt het een geheel. De woonkamer zit op de hoek met een groot raam van 5,5 meter waardoor je uitkijkt op het landschap. Doordat de ruimte dubbel zo hoog is, stap je een indrukwekkende kamer binnen. Het zwembad ligt half aan de patio waardoor je ook hier de verbinding met de tuin ervaart. De vertrekken zijn zo geschakeerd dat je een rondgang kunt maken door de woning. Er was een bouwverordening die voorschrijft dat je een hoofdvolume maakt dat bij uitbreiding resulteert in bijvolumes. Dat was voor ons niet wenselijk. Je wilt in dit landschap juist een sculpturaal volume ontwerpen zonder bijgebouwen. Het was aan ons om er een samenhangend geheel van te maken.”
Verzonken kozijnen
Aan de buitenzijde zijn de verzonken kozijnen opvallend. Zowel het kozijn als de zonwering is weggewerkt achter de gevel. Een bewuste keuze voor In ’t Veld. “Bij dit ontwerp hoort een soort abstractie in de materialisering. De buitenkant van het gebouw moest heel massief voelen en geborgenheid bieden. De oplossing vonden wij in het toepassen van dieptenegge waardoor de kozijnen verborgen liggen achter het metselwerk. We hebben daarom bewust gekozen voor het MasterLine 8-profiel van Reynaers Aluminium die door gevelbouwer Vromans Kozijnen werden geplaatst. Dat was echt leidend. Het draaiende deel zit verdekt in het kozijn. Bovendien kan er een hoge isolatiewaarde gehaald worden. Het kozijn is nagenoeg onzichtbaar maar toch is het beeldbepalend.” In ’t Veld is ook te spreken over de afwatering. “Het is ons gelukt om het onderdetail uit te voeren met een natuurstenen dorpel ervoor. Dat kan nog wel eens uitdagend zijn omdat je met de afwatering zit die in de spouw loopt. In dit geval hebben we met extra kleine afwateringsgaten en een niet-absorberend hard isolatiemateriaal gewerkt waardoor het toch gelukt is.”
Betrokken bewoners
Het enthousiasme en de betrokkenheid van de opdrachtgevers maakte het voor In ’t Veld een heel bijzonder en leuk project. De opdrachtgevers dachten actief mee met het ontwerp en materialisatie. In ’t Veld hierover: “Tijdens hun vakantie in Frankrijk hadden ze een steengroeve ontdekt. De natuursteen die ze daar aantroffen, wilden ze gebruiken voor de banden in de gevels. Dat is uiteindelijk ook gebeurd. Daar word ik als architect heel blij van. De bewoners hebben nu een extra emotionele band met het huis.” Het uitgangspunt voor In ’t Veld was om de plek, duurzaamheid en mensen met elkaar verbinden. “De Brabantse architectuur heeft een bepaalde soberheid over zich. Die wilden we in dit project behouden. Dat zie je terug in het hoogwaardig kozijnprofiel dat verzonken ligt. Dat geldt ook voor de zonnepanelen die geïntegreerd zijn in het ontwerp. Daarnaast willen we een bepaalde tijdloosheid terugzien in onze ontwerpen. Dat is soms de kunst van het weglaten. Abstractie, tijdloosheid en verbinding met de locatie gaan een wisselwerking aan met elkaar. Die is hier zeer geslaagd.”
