Philips Lighting

 

 

Het voormalige hoofdkantoor van Philips Lighting is in fasen gebouwd tussen 1973 en 1984. Lange tijd was het gebouw met de parkeerterreinen eromheen een gesloten enclave, midden in de binnenstad van Eindhoven. Toen Philips naar de High Tech Campus vertrok kwam het hele gebied vrij.

In navolging van de Lichttoren en de Witte Dame even verderop, is nu ook het voormalige hoofkantoor van Philips Lighting aangepakt. Het terrein eromheen wordt nu langzamerhand echt onderdeel van de stad. In samenwerking met Buro Lubbers landschapsarchitectuur & stedenbouw heeft diederendirrix een stedenbouwkundig plan voor de herontwikkeling van dit gebied opgesteld. Achter het kantoorgebouw, op de plek van de parkeerterreinen en twee lage kantoorgebouwen die worden gesloopt, komt een stadspark. Hier wordt de gedempte Genderbeek weer geopend. De beek draagt bij aan de waterhuishouding van de stad en creëert extra belevingswaarde. Diederendirrix heeft ook het ontwerp gemaakt voor de transformatie van het hoofdkantoor en twee nieuwe woongebouwen aan de Mathildelaan, die nog gerealiseerd moeten worden. Het wordt een dynamisch woonwerkgebied met een nieuw park.

De 567 nieuwe lofts in de drie vleugels van het voormalige kantoorgebouw van Philips Lighting zijn 4 meter hoog. De bestaande betonconstructie is onbehandeld in het zicht gelaten. Bovenop het gebouw is een nieuwe verdieping geplaatst met 49 ruimere penthouses. De lofts en penthouses zijn bestemd voor een- of tweepersoonshuishoudens van starters en expats. De shortstay huurders wonen hier een half jaar tot hooguit 1 jaar. De woningen worden volledig ingericht verhuurd.

Op de begane grond zit een supermarkt, diverse horeca en winkels, een fitness-studio en kantoren. De structuur van het gebouw en de betonnen trappenhuizen zijn behouden, maar de gevels zijn volledig vernieuwd. Dwars door het gebouw, van Mathildelaan naar het toekomstige park, is een openbaar toegankelijke passage.

Het bestaande kantoor had gevels in grindbeton. Heel karakteristiek, maar wel donker en gesloten. Bij de ingangen in het hart van het gebouw is een deel van dat grindbeton behouden, als verwijzing naar het verleden. Daar waar nieuwe gesloten gevels zijn gemaakt, zijn deze bekleed met travertin in een kleur die ton-sur-ton aansluit op het grindbeton. Het merendeel van de gevels is vervangen door glaspuien. Architect Joost Roefs van diederendirrix verklaart waarom: “Omdat het gebouw heel diep is, wilden we de gevel zo open mogelijk maken. Zo kan het daglicht ver in de 11 meter diepe appartementen binnenvallen.” De schuiframen over de volle breedte en hoogte laten de loftwoningen baden in het licht.

Elke loft kreeg een pui van 3,5 meter breed en 4 meter hoog. Roefs: “Omdat de appartementen geen privé buitenruimte hebben, zochten we een Frans balkon-achtige oplossing. Een groot deel van de pui moest te openen zijn, zodat je woonruimte ook een soort buitenruimte kan worden.” Na een inventarisatie en schifting van veel mogelijkheden kwamen de architecten tot een oplossing van een pui in drie delen, waarvan het middelste deel over de volle breedte helemaal naar beneden kan schuiven. “Dit type raam wordt toegepast in cruiseschepen. Maar dan is het meestal veel kleiner en een tweevaksraam. Op deze grote schaal bestonden deze ramen nog niet.” Bij de keuze voor Reynaers als producent van de kozijnprofielen was de bereidheid om verlangde aanpassingen door te voeren in het verticaal schuivende raamsysteem doorslaggevend.

Ook qua kleur en afwerking zocht diederendirrix iets bijzonders. “Omdat het gebouw in een nogal grijze, sobere omgeving staat, wilden we het wat meer uitstraling, meer elan, geven. Door de keuze voor aluminium konden we de technische oplossing vormgeven en tegelijkertijd de gewenste uitstraling realiseren. Het aluminium heeft een gouden kleur die goed past bij het grindbeton en travertin. Door het aluminium te anodiseren kreeg het de mooie glans die we zochten.”

 

De architect heeft in nauwe samenwerking met Reynaers en gevelbouwer Wijmoco de puien uitgewerkt. De profieldiepte is aangepast (76 mm) zodat de kozijnen bestand zijn tegen een hoge windbelasting. Het schuifmechanisme wordt elektrisch aangestuurd. Roefs: “Bovenin de schuifpui zit een motortje. Het middelste raam kan helemaal naar beneden schuiven achter het onderste raam, dat zo een functie krijgt als borstwering. Een veiligheidsstop voorkomt beknelling van vingers tijdens het schuiven van het raam.”

Het schuifraam heeft ook een ventilatiestand. “Wanneer je één maal op het knopje drukt, gaat het raam 10 cm open. Een lekdorpel zorgt dan dat het niet naar binnen regent.”

De architect heeft veel aandacht besteed aan de vormgeving van de puien. “We wilden graag dat de kozijnen iets voor het gevelvlak kwamen te liggen. Elk appartement is zo herkenbaar als een kader om de drie glazen panelen, dat een beetje uit de gevel steekt.” Aluminium stroken ter plaatse van wanden en vloeren, vullen de ruimte tussen die kaders op. Zo ontstaat meer plasticiteit in de gevel.