Na de vele getransformeerde fabriekspanden die de afgelopen jaren de revue van de Reynaers Project Prijs hebben gepasseerd, laat de Cacaofabriek in Helmond een nieuwe aanpak zien. Het respect voor het bestaande is van het project afleesbaar, maar de invullingen van de raampartijen en gevels zijn meedogenloos modern. Inclusief ledverlichting in de dakkapellen en een grote mediagevel, is deze fabriek een eigentijds cultuurpaleis geworden.
De eens zo succesvolle Nederlandsche Cacaofabriek in Helmond ging in de crisisjaren dertig van de vorige eeuw failliet, waarna de gebouwen altijd zijn gebruikt door verschillende partijen tegelijk.
Het complex heeft in de loop der tijd veel wijzigingen ondergaan. Zo is de karakteristieke schildkap verdwenen en is een deel van het complex recent door brand verloren gegaan. Niettemin vormt het nog altijd het meest kenmerkende industriële erfgoed van Helmond. Vanaf 2013 behuist het een culturele hotspot met onder meer een poppodium, filmhuis, tentoonstellingsruimte, horeca en werkruimten voor bedrijven in de creatieve industrie.
Cepezed maakt het ontwerp en zet in op een eigentijds, modern en herkenbaar cultuurcluster. Vanwege de gebrekkige technische staat van de verschillende bouwdelen en de grote kwetsbaarheid van de steensoort gebruikt in het hoofdgebouw, is gekozen voor oplossingen die de oorspronkelijke fabriek straks vooral weerspiegelen in een geabstraheerd vormenspel. De voormalige schildkap komt terug, maar met een hedendaags en speels voorkomen: de materialisatie is voorzien in minimaal gedetailleerd aluminium.
De gevelwanden van het hoofdgebouw zijn door de jaren meermaals geverfd en erg kwetsbaar. Het terugbrengen in de oorspronkelijke staat is kostbaar, tijdrovend en neemt veel risico tot vochtdoorslag met zich mee. Na plaatselijk herstel krijgen de gevels daarom een behandeling met witte Keim, een mineraalverf die goed hecht en een grote mate van bescherming, duurzaamheid en lichtechtheid biedt. In combinatie met de nieuwe rvs schildkap geeft dit een bijna onstoffelijk beeld dat toch onmiskenbaar te herkennen is als de cacaofabriek.
Een aanbouw uit de jaren twintig verkeert in zeer slechte staat en wordt vervangen door moderne nieuwbouw voor de creatieve industrie, waarbij de bestaande gevel langs het water echter wel wordt hergebruikt en daar beeldbepalend blijft. De oorspronkelijke hoofdbebouwing vormt samen met de aanbouw een u-vormig binnenhof waarin het poppodium en de centrale foyer onderdak vinden in een nieuwbouwvolume. Ten behoeve van akoestische ontkoppeling alsmede daglichttoetreding en ruimtelijke beleving in het nieuw gevormde ensemble blijft dit volume op enige afstand van de basis van de u-vorm.
