Architectuur Little C flirt met Big Apple
Van braakliggende tippelzone tot woonbuurt met grootstedelijke allure. Architecten Bert van Breugel, Jaakko van ‘t Spijker en landschapsarchitect Cor Geluk halen met de woonwijk Little C een stukje New York naar Rotterdam. Van Breugel: “Kleine details maken hier een groot verschil.”
In de plaatselijke yogabar drinken studenten hun latte machiatto’s weg, twee katers spelen tikkertje op de brandtrappen en in het binnenhof maakt een van de bewoners zijn sup klaar voor een dobbertocht in de Coolhaven. Tot 1986 was de strook langs de Rotterdamse binnenhaven vooral een pleisterplek voor prostituees en junks. Met de komst van Little C is Rotterdam een nieuwe woonwijk rijker. Met 320 woningen en zo’n 6.000 vierkante meter aan kantoren en workspaces was het programma uitdagend te noemen. Bert van Breugel, architect bij Inbo, Jaakko van ‘t Spijker en landschapsarchitect Cor Geluk van CULD staken voor dit project de koppen bij elkaar. Het resulteerde in een gezamenlijke aanpak. Van Breugel memoreert: “Ik kende dit gebied vooral als een braakliggend stuk niemandsland. Geen fijne plek. Toch had de locatie volop potentie met cadeaus die wachtten om uitgepakt te worden. De levendige Coolhaven voor je neus, de Hogeschool Rotterdam en Erasmus Universiteit op loopafstand. We kozen voor een andere benadering dan andere stedelijke verdichtingsplannen. Little C is nu een dorp in de grote stad.”
Groeten en ontmoeten
Little C kenmerkt zich door een fijnmazige structuur. Vijftien gebouwen worden onderling met elkaar verbonden door drie centrale pleinen, steegjes en zestig loopbruggen. Door de krachten van de architectenbureaus te bundelen, ontstond er al snel een eenduidige visie op het plan. Het project werd niet benaderd als een verzameling gebouwen maar als één complete woonbuurt. Geheel volgens goedkeuring van opdrachtgevers ERA Contour en J.P. van Eesteren. Van Breugel vertelt: “Veel verdichtingsplannen kenmerken zich door een grote mate van anonimiteit. Je leeft met de rug naar elkaar toe. Wij wilden gewoon een gave buurt maken waar je elkaar ontmoet. Geen losse verzameling gebouwen. Een plek waar je je buren gewoon kent en groet. Daar is de structuur op ingericht. Als je je woning verlaat, word je gedwongen om de gezamenlijke loopbrug te nemen die vervolgens beneden uitkomt op een van de ontmoetingspleinen. Op die manier kom je altijd wel iemand tegen.”
Instagram-architectuur
Influencers, reclamebureaus en modemerken. Allemaal weten ze hun weg naar Little C te vinden. Het project vormt dan ook vaak het decor voor fotoshoots of videoclips. “Vinden we erg tof,” vertelt Van Breugel enthousiast. “Het is voor ons de erkenning dat we een mooi project gemaakt hebben. We hebben ons laten inspireren door New York. Meer specifiek buurten als het Meet Packing District of The Village. Die kenmerken zich door een combinatie van robuustheid en intimiteit. Dat vonden we zeer passend voor de stad Rotterdam. De gebouwen zijn verschillend maar ogen toch als één eenheid. We hebben drie warme kleuren baksteen gebruikt. Toch oogt het niet zo. Door te spelen met een andere kleur voeg ontstaat er toch een zeer rijke en gevarieerde vormentaal. Hetzelfde geldt voor de loopbruggen en het balkonhekwerk. Kunstenaar Ruud-Jan Kokke ontwierp hier per gebouw een ander art deco-patroon voor.”
Slanke neus
Ook beeldbepalend zijn de raamkozijnen. Die werden vervaardigd volgens het principe wienersprossen en geplaatst door gevelbouwer Hermeta. Hierbij wordt een vakverdeling gemaakt die aan de buitenzijde wordt verlijmd met een roede. Deze roede werd speciaal voor dit project ontwikkeld door Reynaers Aluminium. Van Breugel licht deze keuze toe: “We waren op zoek naar een profiel met een slanke neus. Reynaers Aluminium kon aan al onze wensen voldoen. Die vakverdeling geeft deze ramen een bepaalde elegantie mee. Je wilt immers geen lomp kruis in je raam. Doordat de kozijnen in alle gevels terugkomen, ontstaat er een karakteristiek en sfeerbepalend straatbeeld.”
Berlijnse hofjes
“Groen is in ons plan een essentieel onderdeel,” benadrukt van Breugel. Het zorgt volgens hem niet alleen voor sfeer, maar geeft ook een gevoel van intimiteit. “Aan de waterkant is een groenstrook ontwikkeld die een verbinding maakt met Het Park bij de Euromast. Ook de zogenaamde Berlijnse hofjes vormden een inspiratiebron. Cor Geluk zorgde er met zijn beplantingsplan voor dat er in alle seizoenen iets te beleven valt op groengebied. “Een echte eyecatcher vind ik de blauwe regen. Die vind je terug op de meeste gevels. Ze worden via een draadconstructie recht omhoog geleid. Die paarsblauwe bloemtrossen geven de gevels nog meer cachet.”
Collectieve prestatie
Van Breugel kijkt met een fijn gevoel terug op het project. De samenwerking met CULD was voor hem een cadeau. “We hebben voor dit project onze bureaus samengevoegd. Dat was de enige manier om dit te laten slagen. Alle bureaus hebben ook aan alle gebouwen gewerkt. Op die manier konden we de eenheid waarborgen. Het was vanaf het begin ons doel om niet alleen een woonplek te creëren. We wilden een grootstedelijke, eigentijdse verdichting met behoud van de menselijke maat. Bewoners ontmoeten elkaar nu en er poppen spontaan restaurants en barretjes op. Kortom: het leeft en bruist hier. Dat is voor onze bureaus het mooist denkbare compliment.”
